Η ιστοσελίδα μας μεταφέρθηκε στο http://www.dikaiopolis.gr

Εδώ μπορείτε να βρείτε τις αναρτήσεις μέχρι 30-8-2013

 

Επιλεγμένες Κατηγορίες / Άρθρα

ΔΙΚΑΙΟΠΟΛΙΣ-TV

Το ιστορικό λάθος στην Κύπρο

Αν η μισή αλήθεια είναι χειρότερη από ένα ολόκληρο ψέμα, τότε το ένα δέκατο αυτής μπορεί να αποβεί καταστροφικό. Σε αυτό το συμπέρασμα θα μπορούσε να καταλήξει κανείς ακούγοντας τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια να κάνει λόγο ενώπιον αμερικανικής “δεξαμενής σκέψης” για διπλή εισβολή των “μητέρων πατρίδων στην Κύπρο”. Εκ πρώτης όψεως, θα μπορούσε να αποτελεί γλωσσικό ολίσθημα ή ατυχή και εξισωτική έκφραση δύο διαφορετικών καταστάσεων. Ωστόσο, η πολιτική δημιουργίας “νεοκυπριακής” εθνικής συνείδησης από το κυβερνόν την Κύπρο κόμμα αποκλείει την πιθανότητα παρερμηνειών.

Η – πάρα ταύτα – μερική αντισυνταγματικότητα του τέλους επιτηδεύματος όταν το εισόδημα είναι πολύ χαμηλό. Η έλλειψη ομαλά κλιμακούμενης φορολογίας.

 

Η – πάρα ταύτα – μερική αντισυνταγματικότητα του τέλους επιτηδεύματος όταν το εισόδημα είναι πολύ χαμηλό. Η έλλειψη ομαλά κλιμακούμενης φορολογίας.

του Κωνσταντίνου  Παπακασόλα , δικηγόρου Αθήνας

1. Διάβαζα την  απόφαση του ΣΤΕ για το τέλος επιτηδεύματος και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι… έχει δίκιο !  Ναι, 650 (πλεον) ευρώ το χρονο δεν είναι απαγορευτικό ποσό για την άσκηση επαγγέλματος…γενικώς ( ορθα τεθηκε το θεμα της αδυναμιας των νεων δικηγορων απο τον ΔΣΑ)

 Ειδικώς όμως, δηλαδή,

α) Όταν το εισόδημα είναι κάτω από  πχ 7.178 ευρώ ετησίως  (όριο της φτώχιας) και

β) Σε αθροιστικό συνδυασμό με ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΒΑΡΗ δηλαδή:

1. Φορο εισοδήματος ,

2. Τεκμηρια,

3. Φορο 26% απο το πρωτο ευρω!

4. Ασφαλιστικές εισφορές!

5. ΦΑΠ και

6. ΕΕΤΗΔΕ ,

7. Εισφορα υπερ επιμελητηριων, συλλογων, ΟΑΕΔ  κλπ

δηλαδή ένα σύνολο που ξεπερνά τα 5.000 ευρώ (!) στην ευτυχεστερα των περιπτωσεων, όχι απλώς είναι αντισυνταγματικό το Τέλος Επιτηδεύματος, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΒΑΡΗ ΜΑΖΙ!!!

Διευκρινιστεον μονό ότι θα πρόκειται ΠΛΕΟΝ περί ΜΕΡΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ, θα αφορά δηλαδή ΜΟΝΟ τους συγκεκριμένους επιτηδευματίες (όχι και λίγους) που θα αποδείξουν ότι βρίσκονται όντος των οριακών αυτών οικονομικών δυνάμεων!

Το μονό ζήτημα είναι ότι το κράτος  ΔΕΝ ΔΙΑΘΕΤΕΙ  διαδικασία αμφισβήτησης του συνολικού πόσου οφειλών που καταλογίζει, καθως ενα μονο μικρο κομματι των οικονομικων βαρων προεκυπτε μεχρι σημερα στο εκκαθαριστικο! Πλην ομως τα βαρη εκτεινονται και περα απο αυτο!!

Αφού δεν υπαρχει όμως  τετοια  αθροιστικη δυνατοτητα, θα πρέπει να το κρατος  να αναγκαστεί προς τούτο, όχι μονό για λογούς οικονομίας της δίκης αλλά και επειδή ΜΟΝΟ ΜΕ ΣΩΡΕΥΤΙΚΗ ΕΠΙΔΕΙΞΗ ΤΗΣ ΕΤΗΣΙΑΣ ΕΠΙΒΑΡΥΝΣΗΣ (ΦΟΡΟΙ, ΤΕΛΗ, ΕΙΣΦΟΡΕΣ) ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ ΕΚΚΩΦΑΝΤΙΚΑ Η ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΠΙΒΑΡΥΝΣΗ ΠΟΛΛΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ.

Να σημειωσω ακομη το εξης : Toσο το τελος επιτηδευματος οσο και η φορολογηση με τεκμηρια και 26% φορο (και καταργηση του αφορολογητου) ετεθησαν σε ισχυ επειδη το κρατος δηθεν δεν…μπορει να ελεγξει τη φοροδιαφυγη. 40 χρονια τωρα. Μαθαινω ομως απο καιρου εις καιρον οτι ανακαλυπτονται πολλοι απο το ΣΔΟΕ με αδηλωτα μεγαλα εισοδηματα και καταθεσεις. Αγνωστο τι τελικα γινεται με αυτους. Παρολαυτα δεν ειδα το κρατος , αφου “πιανει” τη φοροδιαφυγη σιγα σιγα να ΑΙΡΕΙ τα καθετα φορολογικα μετρα που θεσπισε ακριβως επειδη δεν την “επιανε”!!!

2.  Θέλω επίσης να αναδείξω ένα σφάλμα στην φορολόγηση κορυφαίο.  Την απουσια μικροκλιμακωσης της, που τσουβαλιαζει υποχρεους με εντελως διαφορετικη φοροδοτικη ικανοτητα.

Όταν από το 2010 και μετά  έχουμε τέτοια κρίση που ισοπέδωσε τα πάντα, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΔΥΟ ΚΛΙΜΑΚΕΣ ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗΣ, όπως πχ 26 και 33% η ΕΝΑ ΕΝΙΑΙΟ ΤΕΛΟΣ ΕΠΙΤΗΔΕΥΜΑΤΟΣ, ΙΔΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!!

Αν θες να πληρώνουν όλοι , ακόμα και αδίκως, δεν θα βάλεις πχ 650 ευρώ τέλος επιτηδεύματος σε όλους, είτε έχουν ΜΗΔΕΝ είτε έχουν 15.000 ευρώ εισόδημα!

Θα βάλεις 50 ευρώ τέλος σε όσους έχουν έως 5.000 ευρώ εισόδημα. 100 ευρώ τέλος σε όσους έχουν έως 7.500 ευρώ εισόδημα και θα αυξάνεις προοδευτικά.

Δηλαδή θα μικροκλιμακωσεις την φορολογική κλίμακα.

Ομοίως και στο φόρο. Αφορολόγητο έως τα 7.178, και πολλές μικρές κλίμακες, ξεκινώντας από πολύ χαμηλά.

Ομοίως και στις εισφορές!

ΑΥΤΟ σημαίνει ανάλογα με τις δυνάμεις του καθενός!

Ειδικά όταν τα χρήματα πια έχουν γίνει τόσο δυσεύρετα , και τα 10.000 ευρώ που πριν 5 χρονιά ήταν ποσό φτωχό, σήμερα είναι εισόδημα…προίκας!

Δεν ειναι δικαιο να  πληρώνει το ίδιο ένας που έχει μηδέν με έναν που έχει 20.000 ευρώ εισόδημα!

Τα υπόλοιπα περί αναλογων  συντελεστών στην Ευρώπη και αλλαχου είναι απαραδεκτα  , δοθέντος ότι:

α) Το Σύνταγμα μας ΑΥΤΟ ΕΠΙΤΑΣΣΕΙ (αναλογικά με τις δυνάμεις και προοδευτική αύξηση)

β) Στην Ευρώπη ΕΧΟΥΝ ΑΦΟΡΟΛΟΓΗΤΟ ΚΑΙ ΑΝΕΙΣΦΟΡΟΛΟΓΗΤΟ και

γ) Παρεπιπτοντως έχουν ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ που τους παρέχει τα πάντα, χωρίς λαδώματα, ουρές και γραφειοκρατίες!

3. Λίγο Χιούμορ : To τέλος επιτηδεύματος είναι αντισυνταγματικό καταρχάς ως ημιτελής προσπάθεια.

Για να έχει μια στοιχειώδη  νομιμότητα, κι εφόσον μ αυτό υποδεικνύονται ως φοροδιαφεύγοντες το σύνολο των Ε.Ε. έπρεπε να συνοδευτεί επίσης από:

α) τέλος Διαφθοράς σε όλους τους δημοσίους υπαλλήλους (φακελάκια, μίζες κλπ ) ύψους 5.000 ευρώ ετησίως.

β) τέλος Φροντιστηρίων ύψους 3.000 ευρώ σε όλους τους εκπαιδευτικούς, ανεξαρτήτως αν εργάζονται η όχι.

γ) τέλος Μεταπολίτευσης   σε όλους τους πολιτικούς που εξελεγησαν βουλευτές 2 φόρες κ πάνω από το 1974 και μετά.

Δεν μπορεί ΟΛΟΙ οι ελεύθεροι επαγγελματίες να πληρώνουν  για  το 10, 20, 30% των όσων φοροδιαφεύγουν και να θεωρούνται  ΟΛΟΙ εν δυνάμει απατεώνες , όταν συνειδητοί κλεπταποδόχοι και εγκληματίες ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΟΤΕΡΩΝ οικονομικών αδικημάτων είναι ατιμώρητοι (απο οικονομικη αποψη) και tax free. 

Μονό έτσι θα υπήρχε φορολογική δικαιοσύνη. 

Η αποδόμηση της οριζόντιας υπεροφορολόγησης απάντων των ελευθέρων επαγγελματιών με προσχημα τη φοροδιαφυγή.

Η αποδόμηση της οριζόντιας υπεροφορολόγησης απάντων των ελευθέρων επαγγελματιών με πρόσχημα τη φοροδιαφυγή.

* του Κωνσταντίνου Παπακασόλα, δικηγόρου Αθηνών.

Εδω και μερικα χρονια πια, καταργηθηκε το αφορολογητο, εμπηκε φορος 26% στους ελευθερους επαγγελματιες, φυσικα τελος επιτηδευματος 650 (πλεον) ευρω, αυξηθηκαν με το μεσοπροθεσμο ιλιγγιωδως και  οι ασφαλιστικες εισφορες και φυσικα επιβαρυνθηκαν οι ως ανω φορολογουμενοι και με εκατονταδες εμμεσους φορους αλλα και φορους ακινητης περιουσιας, οπως ολοι οι Ελληνες.

Πολλοι, λεει, ελευθεροι επαγγελματιες αλλα και οι αγροτες, δηλωνουν ψευδη εισοδηματα και τελωσπαντων δεν ειναι δυνατον να εχει εισοδημα το 80% των αγροτων, των δικηγορων, η μηχανικων η δεν ξερω κι εγω ποιων αλλων ΜΟΝΟ 10.000 ευρω.

Βεβαιως. Ειναι προφανες οτι ουκ ολιγοι απο αυτους πρεπει να βγαζουν πολυ περισσοτερα.

Ολα αυτα λοιπον,  επειδη  καποιοι φοροδιαφευγουν και το κρατος δεν μπορει να τους πιασει και χανει εσοδα και αρα πρεπει να πληρωσουν ολοι, τη λυπητερη, γιατι δεν γινεται αλλιως.

Μαλιστα.

Να θεσουμε ενα – δυο, κι ενα τρια, ερωτηματα?

α) Και αν υποθεσουμε οτι οντως ενα 40% (λεω εγω) των ελευθερων επαγγελματιων ΠΡΑΓΜΑΤΙ απο το 2009 τουλαχιστον και μετα μεχρι σημερα ΟΝΤΩΣ βγαζει και μετα βιας 4 και 5 και 6.000 ευρω μονο εισοδημα?

β) Και αν υποθεσουμε οτι ενα 10% εξ αυτων, κυριως οι νεοτεροι που δραστηριοποιηθηκαν επαγγελματικα τα τελευταια 5-10 χρονια ΠΡΑΓΜΑΤΙ ειχε τετοια εισοδηματα, ισχνα, ΚΑΙ ΠΡΟ ΤΟΥ 2009, και δεν προλαβε καν να «στρωσει » επαγγελματικα?

γ) Και αν υποθεσουμε οτι στις χωρες της Ευρωπης (που εχουν καλυτερα αποτελεσματα στην καταπολεμηση της φοροδιαφυγης ) ΔΕΝ υιοθετουν τετοια οριζοντια μετρα «καταπολεμησης» αλλα εφαρμοζουν αμεσους και σχολαστικους ελεγχους των φορολογουμενων, οπου με ευκρινεια διαγιγνωσκουν το κρυφο χρημα?

Τι πρεπει να κανουμε λοιπον με αυτες τις ευπαθεις επαγγελματικες ομαδες, καθως απ’ οτι δειχνουν τα πραγματα ΚΑΙ ΑΥΤΕΣ ΟΝΤΩΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ, δοθεντος οτι η χωρα εχει 30% ανεργια, αλλη τοση υποαπασχοληση, 5.000 αυτοκτονιες και 2.000.000 ανασφαλιστους?

Μεσα στα νουμερα αυτα, εμ δεν γινεται, θα υπαρχουν και επαγγελματιες ΠΟΥ ΟΝΤΩΣ ΕΧΟΥΝ ΙΣΧΝΑ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΑ.

Και ουδεμια μεγαλυτερα αποδειξις επ αυτου απο το γεγονος οτι στους ανασφαλιστους και χρεωμενους στο δημοσιο, κυριως με τις εισφορες τα τελη επιτηδευματος τη μεριδα του λεοντος κατεχουν εκατονταδες χιλιαδες ελευθεροι επαγγελματιες!

Δεν νομιζω να ειναι τοσο «περιεργοι» ωστε να υπομενουν αυτην την τραγικη κατασταση, κρατωντας μυθικα ποσα απο τις υποτιθεμενα κερδοφορες ατομικες επιχειρησεις στα σεντουκια τους!!!

Τι θα κανουμε με αυτους?

Θα τους απαγορεψουμε να εργαζονται, επειδη βγαζουν μονο 5.000 ευρω ?

Θα τους τα πιστωσουμε στην εφορια και θα τους εκβιαζουμε κατοπιν με ποινικες διωξεις και κατασχεσεις?

Σε αυτο το εξοχως ειρωνικο και ρητορικο ερωτημα, η πολιτικη ηγεσια της χωρας εδω και πολλα χρονια, ΑΔΡΑΝΕΙ, στρουθοκαμηλιζει και εν τελει απο το 2010 και μετα  λεει ανοικτα ΝΑΙ! :

Στην πυρα αν δεν μπορεις να βγαζεις 15.000 ευρω εισοδημα το χρονο!

Κατ αρχας πρεπει να πουμε οτι φορου διαφυγη υπαρχει

α) Οταν ο υποχρεος εχει φοροδοτικη ικανοτητα, δηλαδη οταν αυτα που κερδιζει αρκουν για να ζησει αξιοπρεπως και να επιβιωσει

β) Οταν ενω βγαζει αρκετα χρηματα και εχει αυτη την ικανοτητα, αυτος τα κρυβει και δηλωνει λιγοτερα.

Και βεβαια, υπαρχει φοροδιαφυγη και φοροδιαφυγη. Αν καποιος αντι για  8, δηλωνε 6 χιλιαδες ευρω την εποχη του αφορολογητου, τιποτα δεν θα αλλαζε γι αυτον φορολογικα, θα πληρωνε μηδεν.  Σημερα θα πληρωνε  ενα μικρο ποσο φορου. Φοροδιαφυγη ομως ειναι η αποκρυψη εισοδηματων σημαντικων για το δημοσιο (α) και  (β) που δεν αναγκαζεται να κρυβει ο κατοχος τους για να μπορει να επιβιωσει με αξιοπρεπεια!!!!                                    Αυτα τα απλα νομιζω οτι σημερα εχουν ξεχαστει ηθελημενα…και συγχεονται βιοπαλαιστες με  μεγιστανες.

Ακολουθει ενα μιξ αποψεων μου απο σχετικη αρθρογραφια μου, εις το οποιο επιχειρω να αποδομησω Συνταγματικα το υπαρχον απαγορευτικο πλαισιο ασκησης επαγγελματικης δραστηριοτητας στην Ελλαδα απο το φοβο της υπερχρεωσης στο δημοσιο.

Το ελληνικο κρατος ενω ευνοει ταχατες την part time απασχοληση σε υπαλληλικη ιδιοτητα, την απαγορευει στην πραξη εις το ελευθεριο επαγγελμα, ακομα και το επιστημονικο.

Και εν προκειμενω το part time δεν ειναι θεμα επιλογης βεβαια και δεν σχετιζεται με τον ΧΡΟΝΟ αλλα απο το τελικο ΕΙΣΟΔΗΜΑ που αποκομιζει ο   εργαζομενος επαγγελματιας (PART INCOME), εν μεσω βαθειας κρισης αλλα ΚΑΙ ΒΑΘΕΙΑΣ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑΣ φορων και δημοσιονομικων βαρων (τελων , εισφορων κλπ):

Και προ αλλά κυρίως ΕΠΙ μνημονίου το ελληνικό δημόσιο θέσπιζε και θεσπίζει νέες επιβαρύνσεις απείρου εμπνεύσεως επί των φορολογούμενων ή αυξάνει ΜΕ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΥΣ ΡΥΘΜΟΥΣ ΤΟ ΥΨΟΣ των ήδη υπαρχουσών.

Φόροι, ανθυποφοροι, τέλη, εισφορές, χαράτσια, πρόστιμα και φόροι που δεν αναγνωρίζονται ως φόροι, μονό και μονό για να μην … είναι δυνατόν να προσβληθούν!

Ο εκ του πονηρού κατακερματισμός των βαρών και η απαράδεκτη αποσύνδεση τους από κάθε εισοδηματικό συσχετισμό : Mε το υπάρχον πολυεπιπεδο σύστημα «φορολόγησης» (ο όρος δεν μπορεί να περιγράψει την συνολική χρηματική επιβάρυνση από το δημόσιο) ο πολίτης δεν μπορεί να έχει συνολική εικόνα των υποχρεώσεων του προς το δημόσιο, καθώς το τελευταίο έχει αναλάβει και έχει φορτώσει με υποχρεώσεις και βάρη από το ρεύμα του σπιτιού του, μέχρι και το τελευταίο ευρώ της τσέπης του, ώστε να καθίσταται δυσχερές το ξεκαθάρισμα του λογαριασμού με όλα αυτά τα τέλη, φόρους, και αφετέρου κρυφά και πονηρά το κράτος να υπερχρεώνει σε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό απ το συνταγματικως επιτρεπόμενο τους αδύναμους οικονομικά πολίτες.

Οι τελευταίοι δεν μπορούν να εννοήσουν το μέγεθος της κοροϊδίας παρά μόνο αφού προσθέσουν την σε ετήσια βάση επιβάρυνση τους με αμέσους και έμμεσους φόρους, εισφορές, φόρο εισοδήματος, τέλη επιτηδεύματος, κλπ ώστε να έχουν κάθε λόγο να εξανιστανται από την υπερφορολογηση και υπερχρέωση, καθώς οι κάτω του παλαι ποτέ αφορολογήτου καλούνται να καταθέσουν μέχρι και το 75% των εισοδημάτων τους στο ελληνικό δημόσιο και τούς επιβάλλεται να ζήσουν με μόλις μερικές χιλιάδες αν όχι εκατοντάδες ευρώ!!

Πιστευω οτι είναι αντισυνταγματικός κάθε καταλογισμός φόρου, εισφοράς, τελών, προστίμων, ασφαλιστικών εισφορών σε όποιον δεν μπορεί να εξασφαλίσει τα προς το ζην. Θα επιχειρησω κατωτερω να προσδιορισω ειδικοτερα το «ζην»

Πόσο πρέπει να είναι το όριο του «δεν πληρώνω»;

Πρώτα απ όλα δεν πρέπει να είναι απλά αφορολόγητο. Πρέπει να είναι επίσης ανεισφορολογητο, ατελολογητο, κι εν πασει περιπτώσει ανέγγιχτο απ το μακρύ χέρι του κράτους.

REPEAT : Δεν νοείται ΦΟΡΟΣ, ΕΙΣΦΟΡΑ Η ΤΕΛΟΣ (ΔΗΜΟΣΙΟ ΒΑΡΟΣ) με υποχρεωτικό χαρακτήρα, που δεν υπόκειται στους περιορισμούς της συνεισφοράς στα βάρη ανάλογα με τις δυνάμεις και την αρχή της αναλογικότητας.

Σημειωτέον ότι στην Ευρώπη οι εισφορές εισπράττονται από την εφορία, όπως και εδώ εσχάτως θέλουν να εφαρμόσουν με τη διάφορα ότι οι όντως Eυρωπαίοι υπολογίζουν τις εισφορές με βάση το εισόδημα του ασφαλισμένου και δίνουν σημαντικές απαλλαγές στους αδύναμους οικονομικά.

Η προκλητικά εγκληματική μη εφαρμογή όχι μόνο αφορολογήτου, αλλά και του στοιχειωδέστερου κανόνα φορολογικής Εκτίμησης φοροδιαφυγής : Η αδικαιολόγητη αυξητική μεταβολή της περιουσίας – πέραν της δηλωθείσης στα ετήσια εισοδήματα – και ο προκλητικός τρόπος ζωής (πολυτελής τρόπος διαβίωσης κλπ) ως ενδειξη παράνομου πλουτισμού /φοροδιαφυγής δεν εφαρμόζεται!

Ώστε αφενός μεν μεγάλης ηλικίας και πλούτου επαγγελματίες, με μόλις πχ 9.000 Εισοδήματα ετησίως να κατορθώνουν να συντηρούν και να αποκτούν περιούσιες πολλών και ακριβών ακίνητων, πολυτελή αυτοκίνητα κλπ, χωρίς να επεμβαίνει το ΣΔΟΕ, ενώ αντίστοιχοι νέοι επιστήμονες κι ενώ δηλώνουν τα ιδία εισοδήματα και λιγότερα – που μόλις αρκούν για την επιβίωση τους – να φορολογούνται και να εισφορολογουνται με συνολική επιβάρυνση άνω του …75% (εισφορές σε ταμεία και επιμελητήρια , φόρος 25% αλλά και έξοδα που δεν …τους αναγνωρίζονται και δεν εκπίπτουν του εισοδήματος τους, ώστε να τους μένει να ζήσουν μόλις ένα πόσο δυο -τριών χιλιάδων ευρώ το χρόνο!!

Έτσι ένας καλώς καταρτισμένος λογιστικά φοροφυγας έχει διασπείρει τα κλοπιμαία του και δεν ανησυχεί, ενώ ένας υποαπασχολούμενος καταχρεώνεται στο δημόσιο, επειδή απλώς δουλεύει, ενώ είναι κολλημένος σε ένα φαύλο κύκλο καθώς αδυνατεί ακόμα και να κάνει αποδοχή κληρονομιάς από το φόβο κατάσχεσης από το δημόσιο!!!

Η φοροδιαφυγή τεκμαίρεται και αποδεικνύεται από την αυξητική μεταβολή της περιουσίας του φορολογούμενου η οποία έλαβε χώρα πέραν και μακρά των δηλωθέντων εισοδημάτων του.

Είναι προφανές ότι ο έλεγχος του τρόπου ζωής μεγάλων καταθέσεων κλπ του υπόπτου και των οικείων του μπορεί να φέρει στο φως την συντελεσθείσα παρανομία.

Αντίθετα όσοι μικροεπαγγελματίες συμβαδίζουν με τα ισχνά εισοδήματα τους είναι προφανές ότι αδικούνται και άμεσα πρέπει να αρθούν οι υπέρμετρες επιβαρύνσεις που τους επιβλήθηκαν επειδή το κράτος βαριέται η δεν τολμά να ελέγξει αυτούς που βγάζουν μάτι ότι φοροδιαφεύγουν & κλέβουν.

Η κήρυξη μερικής αντισυνταγματικότητας είναι – κατά την εκτίμηση μου – η λύση για τον βομβαρδισμό των σκληρών φορολογικών και πάσης φύσεως βαρών που είτε προϋπήρχαν είτε επαυξήθηκαν δραματικά την τελευταία τριετία επί των Ελλήνων πολιτών και δη – αυτό είναι το ζητούμενο – των αδυνάμων οικονομικά τάξεων : άνεργων, υποαπασχολουμένων, υπερχρεωμένων, ασθενών, ανασφάλιστων, κοινωνικά παροπλισμένων παντοιω τροπω.

Το σκεπτικό είναι ότι ναι μεν η χωρά μας περνά δύσκολες στιγμές κλπ , πλην:

α) Ποσώς “μαζί τα φάγαμε”, τουτέστιν ένα μέρος της κοινωνίας είναι παντελώς αμέτοχο της κατασπατάλησης του δημοσίου πλούτου και της υπερχρέωσης της χωράς, άρα πρόκειται για ωμη κοροϊδία η αποστολή του λογαριασμού της λυπητερής σε αυτούς.

Κατά κανόνα αφορά φτωχούς υπερήλικες, χρόνια ανέργους και κυρίως την νεότερη γένια των 1.500.000 άνεργων και άλλων τόσων υποαπασχολουμένων.

β) Ασχέτως με την παραπάνω προϋπόθεση είναι αντικειμενικό το ζήτημα της φοροδοτικής ικανότητας ανθρώπων των ανωτέρω κατηγοριών και της συνεισφοράς τους στα βάρη (που περιλαμβάνει επιβαρύνσεις πολύ ευρύτερες από την απλή φορολόγηση), όταν οι άνθρωποι αυτοί ΔΕΝ έχουν εισοδήματα, η έχουν ελάχιστα, που αρκούν ΜΕΤΑ ΒΙΑΣ για την αυτοσυντήρηση τους.

Δεν είναι ασύνηθες οι ευάλωτες αυτές ομάδες, να βιώνουν και προ κρίσης έναν άτυπο κοινωνικό αποκλεισμό, όντας πχ ανασφάλιστοι, έχοντας τέκνα τα όποια δυσκολεύονται να φροντίσουν, η ηλικιωμένους γονείς, κλπ.

Ποια είναι η αντιμετώπιση τους από το ελληνικό δημόσιο ? Καμία ιδιαιτερότητα, καμιά βοήθεια, καμιά εξαίρεση. Κανένα έλεος.

Ποια είναι η γνώμη της ΤΡΟΙΚΑΣ γι αυτά τα ζητήματα και των κοινωνικά ευαίσθητων ευρωπαίων που την συναποτελούν? : Κατάργηση του αφορολογήτου και αύξηση εισφορών σε μια κοινωνία που το 1/3 της είναι ανασφάλιστο και σιτίζεται από συσσίτια και συντάξεις των παππούδων.

Η ατομική η μαζική προσφυγή πολιτών κάτω από τα όρια της εξαθλίωσης, ώστε να επαναπροσδιορισθει μεταξύ άλλων ενα νέο αφορολόγητο οριο, δηλαδή μεταξύ των 6.500 ευρώ που είναι το ατομικό όριο της φτωχιάς και 12.000 ευρώ που ήταν επί χρόνια το παλαιό αφορολόγητο, είναι ΕΠΙΒΕΒΛΗΜΕΝΗ, ώστε να εδραιωθεί ξανά, δικαστικά, ένα όριο προστασίας των πολιτών απέναντι στον οικονομικό αποστραγγισμο τους και τη μετά βίας διάλυση της αξιοπρέπειας και των όποιων περιουσιών τους.

• Η μερική αντισυνταγματικότητα είναι θεμελιώδες όπλο ανάκρουσης όλων των νόμων που έχουν επιβάλλει σε αδύναμες κατηγορίες πολιτών εξοντωτικές συνεισφορές στα δημόσια βάρη, κατά παράβαση του άρθρου 4.5 του Συντάγματος.

Με βάση τα ανωτέρω μπορεί να γίνει επίκληση της από κάθε αναξιοπαθούντα πολίτη, ο οποίος θα έπρεπε να εξαιρεθεί από δυσβάστακτες υποχρεώσεις – χαράτσι της ΔΕΗ, τέλος επιτηδεύματος, φορολογία τεκμηρίων + 25% φορος απο το 2014,συν  τέλη πάσης φύσεως, συν ασφαλιστικές εισφορές, πρόστιμα πάσης φύσεως κλπ βάρη – και τις συνεπακόλουθες αρνητικές συνέπειες τους, ώστε να αναγκαστεί το πολίτικο σύστημα της χωράς

α. να σκεφτεί,

β. να επιμερίζει τα βάρη δικαιότερα,

γ. να βρει εξυπνότερες και πιο δίκαιες λύσεις.

Μερική αντισυνταγματικότητα.

Συχνά το ζήτημα συνταγματικότητας τίθεται με σαφή και οξύ τρόπο, έστω και αν αφορά μέρος μόνο της σχετικής ρύθμισης, οπότε οδηγούμαστε σε κήρυξη μερικής αντισυνταγματικότητας.

Η ειδοποιός διαφορά έγκειται στα εξής: το πρόβλημα της συνταγματικότητας βρίσκεται ευθύς εξ’ αρχής στο προσκήνιο, ο έλεγχος της συνταγματικότητας θα διεξαχθεί με τον δικονομικά προβλεπόμενο τρόπο, ενώ το αποτέλεσμά του θα είναι η κήρυξη της διάταξης ως εν μέρει αντισυνταγματικής και ο παραμερισμός της κατά το μέρος αυτό στην επίδικη περίπτωση.

Η κήρυξη της μερικής αντισυνταγματικότητας γίνεται στη βάση μιας σύμφωνης με το Σύνταγμα ερμηνείας.

Αυτό συμβαίνει επειδή η επίδικη περίπτωση εμπίπτει στο “αντισυνταγματικό τμήμα” μιας ευρείας και περιεκτικής διάταξης, η οποία πάντως διαθέτει και ένα “συνταγματικό μέρος”.

(σημείωση δική μου – Το Συνταγματικό μέρος εν προκειμένω, είναι ότι πχ το χαράτσι της ΔΕΗ η ένα ορισμένο βάρος ορθώς καλούνται να το πληρώσουν κάποιες επαρκών εισοδημάτων τάξεις, αντισυνταγματικώς όμως καλούνται οι ανεπαρκείς είτε στο σύνολο του, είτε ως προς ένα ορισμένο οικονομικό ύψος)

Στην περίπτωση αυτή οδηγούμαστε τελικώς σε κήρυξη της αντισυνταγματικότητας της σχετικής ρύθμισης κατά το μέρος ή στο μέτρο που περιέχει νοήματα που αντιβαίνουν στο Σύνταγμα.

Συνοπτικά : Η θέσπιση και ο καταλογισμός των φορων & βαρων χωρίς να λαμβάνεται υποψι το εισόδημα του πολιτη, τυχόν μέτρα αναγκαστικής εκτέλεσης ως μέσο εξαναγκασμού σε πληρωμή, είναι αντίθετα στην αρχή της αναλογικότητας, στο Σύνταγμα (ζήτημα παραβίασης των άρθρων 2, 4, 5, 21, 22 και 25 του Συντάγματος) και την ΕΣΔΑ

To παλαιό αφορολόγητο των 12.000 ευρώ υπήρξε επί μακρόν η νομω εκπεφρασμένη υλοποίηση του άρθρου 4.5 του Συντάγματος απαίτηση «να συνεισφέρουν οι Έλληνες στα βάρη ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥΣ». Την απαίτηση αυτή αντισυνταγματικά κατάργησαν οι μνημονιακες κυβερνήσεις.

Εχουμε λοιπον :

• α. Αντίθεση στο άρθρο 4.5 του Συντάγματος περί συμμετοχής των Ελλήνων στα βάρη ανάλογα με τις δυνάμεις τους.

«Είναι φανερό ότι οι «δυνάμεις», στις οποίες αναφέρεται το Σύνταγμα, είναι οι περιουσιακές δυνάμεις, και όχι οι πνευματικές ή οι μυϊκές ή. . . οι ορμονικές δυνάμεις του φορολογουμένου. Αυτό ορίζετο καθαρά στο Σύνταγμα, όπως ήταν διατυπωμένο πριν από την αναθεώρηση του 1911: «αναλόγως της περιουσίας».

Η αντικατάσταση της φράσης αυτής με την αόριστη διατύπωση «αναλόγως των δυνάμεων» έγινε, όπως μας πληροφορούν οι συνταγματολόγοι, απλώς και μόνο για να διευκολυνθεί η επιβολή της προοδευτικής φορολογίας προσθέτουν όμως ότι, και με την καινούργια διατύπωση, «η φράσις «αναλόγως των δυνάμεων» σημαίνει βεβαίως ότι η υποχρεωτική εισφορά δεν πρέπει να ορίζεται αυθαιρέτως, αλλ’ εκτιμώμενης της οικονομικής ικανότητος εκάστου». (Σβώλος – Βλάχος, Το Σύνταγμα της Ελλάδος, 1 1954 σελ. 222- Κώστας Μπέης, Τα αμάχητα τεκμήρια είναι αντισυνταγματικά, 1978).

• β. Αντίθεση στο συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της εργασίας που υποτίθεται ότι προστατεύει το Κράτος (Άρθρο 22 : «H εργασία αποτελεί δικαίωμα και προστατεύεται από το Kράτος, που μεριμνά για τη δημιουργία συνθηκών απασχόλησης όλων των πολιτών και για την ηθική και υλική εξύψωση του εργαζόμενου αγροτικού και αστικού πληθυσμού»).

Εν προκειμένω το απαγορεύει πρακτικά, απόλυτα και αυθαίρετα, με την θέσπιση των ρηθεισων υπέρογκων υψών φορών, αφου ηδη χιλιαδες  επιχειρησεις εκλεισαν και χιλιαδες ομοιως επιστημονες και επαγγελματιες παραιτηθηκαν απο το επαγγελμα τους απο το φοβο της υπερχρεωσης, λογω φορων και εισφορων!

• γ) Αντιθεση στην αρχη της αναλογικοτητας :

Η υπερφορολογηση είναι υπό τις ως άνω ανατρεπτικές προϋποθέσεις ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ, όταν υπάρχει κίνδυνος :

1) ανεπαρκείας κάλυψης βασικών βιοτικών αναγκών του υπόχρεου, που ανιχνεύεται όταν το εισόδημα του είναι μικρότερο από το ποσό του παλαιού αφορολογήτου (12.000 ευρώ) που είναι και το όριο της αξιοπρεπούς διαβίωσης, ποσό μάλλον όταν είναι στο μισό του ορίου αυτού.

2) αναγκαστικών μέτρων που θα εξαθλιώσουν έτι περισσότερο τον οικονομικά αδύνατο υπόχρεο (κατάσχεση μικροκαταθεσεων του, αυτοκίνητου του κλπ)

3) έξοδος του από το επάγγελμα, λογω της υπερχρέωσης του , και δεν θα μπορεί να εργάζεται,

4) αντιμετώπιση του ως …. απατεώνα (διότι τα κρατικά ταμεία παρόλα αυτά τον θεωρούν εύπορο και απαιτούν και φόρους και ένα σωρό ακόμα βάρη)

5) μη θεμελίωσης συνταξιοδοτικού δικαιώματος

6) στέρησης δικαιώματος πρόσβασης στην υγεία

• δ) Αντιθεση στο «Άρθρο 21(Προστασία οικογένειας, γάμου, μητρότητας & παιδικής ηλικίας)

1. H οικογένεια, ως θεμέλιο της συντήρησης και προαγωγής του Έθνους, καθώς και ο γάμος, η μητρότητα και η παιδική ηλικία τελούν υπό την προστασία του Kράτους.

3. Tο Kράτος μεριμνά για την υγεία των πολιτών και παίρνει ειδικά μέτρα για την προστασία της νεότητας, του γήρατος, της αναπηρίας και για την περίθαλψη των απόρων. Είναι προσβολή για μια ευνομούμενη πολιτεία να ζητά σχεδόν το… μισό η και… ολόκληρο το εισόδημα ενός ασθμαίνοντος επαγγελματία για να …καλύψει τις τρύπες των ταμείων της!

Τι σοι οικογενεια θα κανει ενας τετοιος εξαθλιωμενος ανθρωπος , που καλα καλα δεν μπορει να συντηρησει τον εαυτο του.

• ε) Αντιθεση στην αρχη της ανθρωπινης αξιοπρεπειας (αρθρο 2 Συνταγματος):

Ti αξιοπρεπεια απομενει σε εναν ανθρωπο οταν εχοντας ηδη πολυ χαμηλα εισοδηματα , του ζητειται να καταβαλλει για φορους και εισφορες το μεγαλυτερο ποσοστο εξ αυτων, ενω προφανως δεν του επαρκουν να επιζησει!

Τι διατροφη, ενδυση, υποδυση, στεγαση κλπ μπορει να εξασφαλισει, και σε ποια κοινωνικη η αλλη υποχρεωση μπορει να ανταποκριθει, ποσο μαλλον σε καποιο βιοτικο δικαιωμα, στην δημιουργια οικογενειας κλπ, οταν του ζητειται φορος, η αλλο βαρος για εισοδημα…. 3.000 η 6.000 ευρω!

Κλεινω με την επιστολη ενος απελπισμενου, υποαπασχολουμενου μηχανικου :

http://attikanea.blogspot.gr/2013/09/blog-post_2987.html

Ουνία: Ο Δούρειος ίππος του Παπισμού / The Unia: The Dorian Horse of Papism

Του Αρχιμ. Γερβάσιου Ραπτοπούλου

«Προσέχετε από των ψευδοπροφητών, οίτινες έρχονται προς υμάς εν ενδύμασι προβάτων, έσωθεν δε εισι λύκοι άρπαγες» (Ματθ. ζ, 15)

Τι σημαίνει αυτή καθαυτή η λέξη ουνία;

Η λέξη αυτή είναι Πολωνική και σημαίνει ένωση. Έτσι, αυτός που ανήκει στην Ουνία λέγεται Ουνίτης. Κάθε Ουνίτης έχει σαν σκοπό στη ζωή του να προσελκύσει Ορθοδόξους χριστιανούς στις κακοδοξίες του Παπισμού. Αλλά αν αυτό το επιδιώκει ο λαϊκός Ουνίτης, πολύ περισσότερο το επιδιώκει ο κληρικός Ουνίτης.

Το έχει καημό ο Πάπας να υποτάξει την Ορθοδοξία στη δική του δικαιοδοσία. Στις κακοδοξίες του. Θέλει αυτός να είναι η κεφαλή όλης της Εκκλησίας. Κι’ αυτόν τον καημό τον έχει από πολύ παλιά. Από τον έκτο κιόλας αιώνα. Από τότε. Ιδιαίτερα όμως έχει τον καημό αυτό, αφότου αποσχίσθηκε επίσημα από την Ορθόδοξη Εκκλησία, το έτος 1054. Από τότε. Και τι δεν έπραξε, για να πετύχει το σκοπό του! Αλλά δεν πέτυχε τίποτε. Έτσι, μέσα στην αμηχανία του για το τι θα έπρεπε να πράξει καλύτερο και αποτελεσματικότερο γι’ αυτό το σκοπό δημιούργησε την Ουνία.

Η αρχή της Ουνίας βρίσκεται στη Σύνοδο του Λατερανού το 1215 και στη Βούλα του Πάπα Ιννοκέντιου Δ’. Ωστόσο επίσημα, κατά κάποιο τρόπο, η Ουνία δημιουργήθηκε στην Πολωνία από δύο Ιησουΐτες, τον Ποσσεβίν και το Σάργκα. Αυτοί οι δύο Μοναχοί έθεσαν σε εφαρμογή την Ουνία στην Πολωνία. Κι’ αυτό, για να εκλατινίσουν του Ορθόδοξους της Πολωνίας και της Νοτιοδυτικής Ρωσίας. Σ’ αυτό τους βοήθησε και ο βασιλιάς της Πολωνίας Σιγισμούνδος Γ’, τον οποίο αυτοί οι δύο Ιησουΐτες τον ανέθρεψαν μέχρι που έφθασε τον 21ο χρόνο της ηλικίας του.

Σύντομη Ιστορία του Ελληνισμού της Συρίας από τον 4ο αιώνα π.Χ. μέχρι τα μισά του 20ου αιώνα

Η παρουσία του Ελληνισμού στην περιοχή της Συρίας και της εγγύς και μέσης ανατολής (Παλαιστίνη, Μεσοποταμία κλπ.) απαντάτε είδη από τον 4ο π.Χ. αιώνα, μετά την εκστρατεία του Μ. Αλεξάνδρου, γιγαντώθηκε όμως από τον ιδρυτή της δυναστείας των Σελευκιδών, Σέλευκου Α΄, υιού του Αντίοχου – στρατηγού του Φίλιππου Β΄– και διαδόχου του Μ. Αλεξάνδρου. Όμως, ο σοφιστής Λιβάνιος, αναφέρει ότι η πόλη Ιώνη, ευρισκόμενη κοντά στην Αντιόχεια, ήταν ελληνική αποικία, την οποία ανάγει στην εποχή της Αυτοκρατορίας των Ασσυρίων (7ος π.Χ. αιών) και μας λέγει ότι την σεβάστηκαν ανέκαθεν πλην αυτών και οι Πέρσες (Λιβανίου Λόγοι, έκδοση Reiske, τομ. 1, σελ. 291). Η Ιώνη ήταν κτισμένη από Αργείους  (όπως και η Ταρσός), κατόπιν δε εγκαταστάθηκαν εκεί Κρήτες και Κύπριοι. Κοιτίδα λοιπόν του Ελληνισμού της Συρίας υπήρξε η πόλη της Ιώνης. Ο Μ. Αλέξανδρος εις ανάμνηση της μεγαλειώδους νίκης του επί του Ισσού ποταμού, ίδρυσε την Νικόπολη, όπως και την Αλεξάνδρεια την κατ΄ Ισσόν, στον μυχό του Ισσικού κόλπου.

Ξύλινη γλώσσα: πώς να μιλάτε χωρίς να λέτε τίποτα

Εγχειρίδιο για επίδοξους πολιτικούς…

«Κρίση υπήρχε ακριβώς όταν λέγαμε πως δεν υπήρχε»

Συνένετευξη του πατέρα Νικολάου Λουδοβίκου στον ΓΙΩΡΓΟ ΚΙΟΥΣΗ

«Οταν οι Πέρσες έζωσαν πολιορκητικά την Εφεσο, όπως μας παραδίδει ο Διογένης Λαέρτιος, οι συμπολίτες του Ηράκλειτου τον ρώτησαν τι πρέπει να κάνουν. Ο φιλόσοφος δεν είπε τίποτα, αλλά κάθισε σταυροπόδι κατάχαμα, έβρεξε σιτάρι και άρχισε να το τρώει σιωπηλά.

Όλοι τότε κατάλαβαν ότι πρέπει να περιορίσουν στο έπακρο τις ανάγκες τους και να αντέξουν την πολιορκία μ’ εγκαρτέρηση. Οποτε βρεθούν τέτοιοι θυσιαζόμενοι άνδρες στο δημόσιο χώρο, η κουλτούρα του ναρκισσισμού υπονομεύεται και αρχίζει η δημιουργική αφύπνιση».

Μιλάμε με τον πατέρα Νικόλαο Λουδοβίκο*, με σπουδές Ψυχολογίας, Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Θεολογίας στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, το Παρίσι και το Κέμπριτζ. Είναι καθηγητής Δογματικής και Φιλοσοφίας και πρόεδρος της Ανώτατης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Θεσσαλονίκης (ΑΕΑΘ), επισκέπτης καθηγητής στο Ορθόδοξο Ινστιτούτο του Κέμπριτζ, ερευνητής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Γουίντσεστερ. Εχει συγγράψει δέκα βιβλία και παράλληλα έχει μεγάλο αριθμό δημοσιευμένων άρθρων. Εργα του έχουν μεταφρασθεί σε οκτώ γλώσσες.

Τα 100 καλύτερα βιβλία όλων των εποχών σύμφωνα με τη Νορβηγική Λέσχη Βιβλίου

 

ΠΗΓΗ: http://antikleidi.com/2013/02/24/100booksalltime/

 

Ακολουθεί ένας κατάλογος «των 100 καλύτερων βιβλίων», όπως αυτά προτάθηκαν από 100 συγγραφείς 54 χωρών, που συντάχθηκε το 2002 από τη Νορβηγική Λέσχη του Βιβλίου. Ο κατάλογος αυτός προσπαθεί να απεικονίσει την παγκόσμια λογοτεχνία με βιβλία από όλες τις χώρες, πολιτισμούς και χρονικές περιόδους. Ένδεκα από τα βιβλία αυτά έχουν γραφεί από γυναίκες και τεσσάρων οι συγγραφείς είναι άγνωστοι. Καθένας από τους προτείνοντες συγγραφείς υπέβαλε τον δικό του κατάλογο από δέκα βιβλία. Δεν υπάρχει καμιά κατηγοριοποίηση και, προ παντός, αξιολόγηση στην παρουσίαση των εκατό βιβλίων που επελέγησαν με την διαδικασία αυτή. Οι οργανωτές διακήρυξαν ότι «όλα είναι στην ίδια σειρά», με την εξαίρεση του Δον Κιχώτη που του απονεμήθηκε η διάκριση του «καλύτερου λογοτεχνικού έργου που γράφηκε ποτέ». Ο παρών κατάλογος καταρτίστηκε βάσει της χρονολογίας συγγραφής των έργων, με μιαν ελαστικότητα προκειμένου να μη απομακρυνθούν απ’ αλλήλων έργα του ιδίου συγγραφέα (βλ. π.χ. Φλομπέρ και Ντίκενς, Τολστόι και Ντοστογιέφσκι).

To end the Eurozone crisis, bury the debt forever

Pierre Pâris & Charles Wyplosz

6 August 2013 (VOXEU.ORG)

The Eurozone’s debt crisis is getting worse despite appearances to the contrary. How can we end it? This column presents five major options for reducing crisis countries’ debt. Looking into the details, it seems the only option that is both realistic and effective is for countries to default by selling monetised debt to the ECB. Moral hazard aside, burying the debt seems to be the only way we can end the crisis.

The Eurozone’s debt crisis is getting worse despite appearances to the contrary.

Eurozone bond rate spreads have narrowed – leading some to think that the crisis is fading.¹ Yet the narrowing is not due to an improvement in fundamentals. It happened after the ECB announced its Outright Monetary Transactions (OMT) programme. Mario Draghi’s, “Whatever it takes”, did the trick; investors believe the ECB could and would counter rising spreads in the medium term.²

But this means that the information in the spreads is muddled:

Θάρρος και εγρήγορση.

Στην Ελλάδα, και σε πλήρη αντίθεση με την ραστώνη του καλοκαιριού, επίκεινται σοβαρές πολιτικές εξελίξεις και ο καθένας πρέπει να είναι προετοιμασμένος. Η απόρριψη του νέου κουρέματος του ελληνικού χρέους από την Γερμανία σηματοδοτεί την πανηγυρική αποτυχία της (υποτίθεται) διάσωσης της χώρας με αιματηρά υφεσιακά μέτρα. Σηματοδοτεί την πλήρη αποτυχία των μνημονίων, η οποία μετέδωσε πανικό στην Συγκυβέρνηση, που εκδηλώθηκε με το πρωτοφανές κλείσιμο της ΕΡΤ προκειμένου να οδηγηθεί η χώρα στις εκλογές και οι «σωτήρες» να πηδήξουν «κύριοι» από το καράβι.

Ο μόνος λόγος που δεν έγιναν εκλογές είναι η παρέμβαση της κ. Μέρκελ, η οποία δεν ήθελε να βρει μπροστά της, πριν τις δικές της εκλογές, έναν Τσίπρα που θα έθετε θέμα αποχώρησης της χώρας από το ευρώ, με πολυδιάστατες ζημιές στο ευρώ και κατά συνέπεια στην Γερμανία. Ωστόσο, με την πανηγυρική απόρριψη κάθε σκέψης περί νέου κουρέματος ο κύβος ερρίφθη και ότι ήταν να γίνει πριν τις Γερμανικές εκλογές θα γίνει μετά.

Meet the world in Greece

Η τρόικα… τρώει τα παιδιά μας

της Δήμητρας Ευθυμιάδου

Το γεγονός ότι η συνεχώς αυξανόμενη ανεργία στη χώρα μας συμβαδίζει με μια αύξηση στις γεννήσεις νεκρών εμβρύων είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό, καθώς διαφαίνεται ότι ένα διογκούμενο ποσοστό γυναικών μένει άνεργο και κατ’ επέκτασιν ανασφάλιστο, με συνέπεια να παραλείπει σημαντικές εξετάσεις και ελέγχους κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Το Μνημόνιο και η τρόικα δεν σκοτώνουν τελικά μόνο την τσέπη μας, αλλά και τα παιδιά μας. Στα χρόνια της άγριας λιτότητας, ειδικοί επιστήμονες καταγράφουν δραματική πτώση των γεννήσεων αλλά και κατακόρυφη αύξηση των γεννήσεων νεκρών βρεφών, κάτι που αποδίδεται ευθέως στην ανεργία αλλά και στην πτώση του εισοδήματος των Ελλήνων. Μεγάλη έρευνα που διεξήγαγε η κ. Εφη Σίμου, επιστημονική συνεργάτις στον Τομέα Επιδημιολογίας και Βιοστατιστικής της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας (ΕΣΔΥ), υπό την επιστημονική εποπτεία και ευθύνη της καθηγήτριας του Τομέα, Αναστασίας Ρουμελιώτη, δείχνει ξεκάθαρα τη σταδιακή πτώση των γεννήσεων από τότε που μπήκε στη ζωή μας το ΔΝΤ, αλλά και στα επόμενα χρόνια της οικονομικής κρίσης. Ειδικότερα με βάση τα ευρήματα της έρευνας:

Αρνητική πρωτιά: Οι 4 «πληγές» που αύξησαν το δημόσιο χρέος της Ελλάδας

Β. Δεμίρης – Κατ. Κοσμά (ΕΘΝΟΣ 23.07.2013)

Η συνεχιζόμενη ύφεση, τα δάνεια για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και οι αστοχίες στην εφαρμογή του προγράμματος προσαρμογής είναι οι βασικές πηγές αύξησης του δημόσιου χρέους της Ελλάδας, η οποία εξακολουθεί να κρατά τα «σκήπτρα» της πιο χρεωμένης χώρας στην Ευρωζώνη, αλλά και στο σύνολο της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat που αφορούν το πρώτο τρίμηνο του έτους, το ελληνικό χρέος αυξήθηκε σε ετήσια βάση με ρυθμό 24,1%, φτάνοντας στο 160,5% του ΑΕΠ.

Οδυσσέας Ελύτης: Της πατρίδας μου πάλι ομοιώθηκα

Στην εκπομπή αυτή ο ποιητής ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ μιλά λίγο μετά τη βράβευσή του με το Νόμπελ Λογοτεχνίας (1979). Η αφήγησή του ξεκινά με πληροφορίες για την καταγωγή του, τους τόπους όπου έζησε και τον επηρέασαν καθώς και για την προέλευση του ονόματός του. Στη συνέχεια αναφέρεται στην επίδραση των θαλασσινών τοπίων και της αιγαιοπελαγίτικης αισθητικής στην ποίησή του και μιλά για τη σύνδεσή του με τον υπερρεαλισμό, αν και ποτέ δεν υπήρξε αμιγώς υπερρεαλιστής ποιητής. Διευκρινίζει πώς αντιλαμβάνεται την «ελληνικότητα» και τη «διαφάνεια», έννοιες κεντρικές στην ποίησή του, ενώ ιδιαίτερη μνεία επιφυλάσσει στον ΔΙΟΝΥΣΙΟ ΣΟΛΩΜΟ, στην ποιητική παράδοση του οποίου θεωρεί ότι ανήκει.