Το ιστορικό λάθος στην Κύπρο

Αν η μισή αλήθεια είναι χειρότερη από ένα ολόκληρο ψέμα, τότε το ένα δέκατο αυτής μπορεί να αποβεί καταστροφικό. Σε αυτό το συμπέρασμα θα μπορούσε να καταλήξει κανείς ακούγοντας τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια να κάνει λόγο ενώπιον αμερικανικής “δεξαμενής σκέψης” για διπλή εισβολή των “μητέρων πατρίδων στην Κύπρο”. Εκ πρώτης όψεως, θα μπορούσε να αποτελεί γλωσσικό ολίσθημα ή ατυχή και εξισωτική έκφραση δύο διαφορετικών καταστάσεων. Ωστόσο, η πολιτική δημιουργίας “νεοκυπριακής” εθνικής συνείδησης από το κυβερνόν την Κύπρο κόμμα αποκλείει την πιθανότητα παρερμηνειών.

«Κυρίαρχη είναι η βούληση του λαού, όχι η αγορά»

(enet.gr)

OLAFUR RAGNAR GRIMSSON (πρόεδρος της Ισλανδικής Δημοκρατίας)

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στον ΝΙΚΟ ΚΑΤΖΗΛΑΚΗ

Ο Ισλανδός πρόεδρος μιλάει στην «Κ.Ε.» για την αδυναμία των ηγετών της Ευρώπης να αναγνωρίσουν ότι η κρίση που βιώνουν οι χώρες τους είναι «βαθιά πολιτική και δημοκρατική», ενώ επισημαίνει ότι η οικονομία δεν είναι ένα πλέγμα τραπεζών, αλλά μια κοινωνία πολιτών

«Τι είναι πιο σημαντικό για την παγκόσμια οικονομία; Το facebook, το twitter ή μια γερμανική ή γαλλική τράπεζα; Η απάντηση είναι ξεκάθαρη. Το facebook και το twitter…» (φωτ. Reuters)

Πικρή ιστορία ελληνικής επιχείρησης

(αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα kathimerini.gr)

 

Του Νίκου Ξυδάκη

 

Tο ελληνικό κράτος πνίγει κατά συρροήν και κατ’ εξακολούθησιν τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Σύντομη, πικρή ιστορία από την πτωχευμένη Ελλάδα.

Βιομηχανική Περιοχή Κιλκίς. Μια εταιρεία κατασκευής αποστειρωμένων χειρουργικών ραμμάτων, η μόνη στην Ελλάδα, με ιστορία 24 ετών, τον Δεκέμβριο 2010 λαμβάνει έναντι τετραετών οφειλών από το ελληνικό Δημόσιο 1,5 εκατομμύριο ευρώ, σε άτοκα ομόλογα, ρευστοποιήσιμα σταδιακά έως το 2014. Η επιχείρηση παραδίδει τα ομόλογα στις συνεργαζόμενες τράπεζες, προκειμένου να εξοφλήσει ισόποσες οφειλές. Ενα χρόνο αργότερα όμως, Μάρτιο 2013, το Δημόσιο «κουρεύει» μονομερώς τα ομόλογα κατά 53% ονομαστικά, και ουσιαστικά πολύ περισσότερο, έως 90%, καθώς η αποπληρωμή των «κουρεμένων» μετατίθεται για το διάστημα 2032-2042.

Το σάπιο βασίλειο της Βουλής

Το αυτοδιοίκητο, τα κομματικά «βιλαέτια», οι διορισμοί και τα ρουσφέτια

           Υπάλληλοι της Βουλής εν ώρα εργασίας. Η απόφασή τους να απεργήσουν την περασμένη Τετάρτη ναι μεν οδήγησε στην προσωρινή απόσυρση της επίμαχης τροπολογίας αλλά προκάλεσε πλήθος αντιδράσεων

του Λάμπρου Σταυρόπουλου

(αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα tovima.gr)

Τα όσα πρωτοφανή διαδραματίστηκαν την περασμένη Τετάρτη το βράδυ στους διαδρόμους της Βουλής, με τους εξεγερθέντες υπαλλήλους της να απειλούν «θεούς και δαίμονες» μετά την αιφνιδιαστική κίνηση του υπουργού Οικονομικών κ. Ι. Στουρνάρα να εισαγάγει στο πολυνομοσχέδιο τροποποίηση της τελευταίας στιγμής με την οποία ανέτρεπε επί της ουσίας το ειδικό καθεστώς που περιβάλλει το προσωπικό του Κοινοβουλίου, ήταν η επισφράγιση της θεσμικής απαξίωσης και ανυποληψίας στην οποία έχει περιέλθει ο «Ναός της Δημοκρατίας».

Η Αμερική ψήφισε για δεύτερη φορά Μπαράκ Ομπάμα

(αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα του in.gr)

Με το σύνθημα «μπροστά» ο Μπαράκ Ομπάμα ζήτησε από τους Αμερικανούς «άλλα τέσσερα χρόνια» στην προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών και έπειτα από μία σκληρή αναμέτρηση κέρδισε το στοίχημα εξασφαλίζοντας την παραμονή του στο Λευκό Οίκο. Λίγο μετά τις 6:00 τα ξημερώματα (ώρα Ελλάδος) τα αμερικανικά ειδησεογραφικά δίκτυα ανακήρυξαν τον Ομπάμα νικητή έπειτα από μία εκλογική βραδιά που κράτησε την Αμερική και τον κόσμο όλο με κομμένη την ανάσα εξαιτίας της οριακής μάχης που δόθηκε σε πολιτείες-κλειδιά.

Ἀποκάλυψη τώρα!

(αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα ardin-rixi.gr)

Εφ. Αντιφωνητής 15/10/2012

Xρόνια τώρα γράφουµε στόν «Ἀντιφωνητή» γιά τήν ἀνάγκη νά ξηλωθεῖ τό τουρκικό Προξενεῖο ἀπό τήν Κοµοτηνή, ὡς µηχανισµός ἐκτουρκισµοῦ τῆς µειονότητας, ὑπονόµευσης τῆς ἑλληνικῆς κυριαρχίας καί ἀποσταθεροποίησης τῆς περιοχῆς γενικότερα. Σήµερα φέρνουµε στό φῶς ἕνα φοβερό γεγονός πού ἀποδεικνύει ὅλα τοῦτα, χάρη στήν ἀπίστευτη τόλµη καί γενναιότητα ἑνός Ποµάκου ἰµάµη. Ἕνας ἄνθρωπος πού στάθηκε ἐµπόδιο στά σχέδια τῆς Ἄγκυρας καί τῶν πρακτόρων της καί ἔµεινε ὄρθιος µέχρι τέλους, περιφρονώντας ἀπειλές, κινδύνους καί τό ὅποιο κόστος.

Γράφω αὐτές τίς ἀράδες µέ ἀπέραντο σεβασµό γιά τόν ἄνθρωπο αὐτόν. Γιά ἕναν ἔντιµο Ἄνθρωπο, µέ ἄλφα κεφαλαῖο, πού ἄν εἴχαµε 10 τέτοιους στή Θράκη, πέντε στήν χριστιανική καί πέντε στήν µουσουλµανική κοινωνία, ὅλα θά ἦταν πολύ διαφορετικά. Δυστυχῶς δέν ὑπάρχουν σέ καµµία ἀπό τίς δύο πλευρές, ἐξ οὗ καί τό χάλι µας. Προσέξτε λοιπόν τήν κάτωθι ἐξωφρενική ἱστορία πού βρίσκεται ἀκόµη κι αὐτή τή στιγµή σέ ἐξέλιξη.

Πώς μπήκαν στην ατζέντα της τρόικας οι εργασιακές σχέσεις

(αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα tovima.gr)

Νομικές εταιρείες συμβούλων λειτουργούν για λογαριασμό επιχειρηματιών οι οποίοι επιδιώκουν την απορύθμισή τους

 

 

Έτοιμη ατζέντα για τον περιορισμό των εργασιακών δικαιωμάτων και την απελευθέρωση των επαγγελμάτων είχαν καταθέσει από την πρώτη κιόλας στιγμή της ένταξης της Ελλάδας στον τριμερή μηχανισμό στήριξης, εταιρείες συμβούλων και δικηγορικά γραφεία.

Όπως επισημαίνουν πηγές με άριστη γνώση της υπόθεσης, οι εταιρείες αυτές λειτουργούν για λογαριασμό επιχειρηματικών κύκλων, οι οποίοι είδαν την έλευση της τρόικας ως ευκαιρία για αλλαγή επί τω χείρω των εργασιακών σχέσεων, την αποδόμηση κεκτημένων δεκαετιών.

Λέλα Καραγιάννη: Το Ρόδο της Αντίστασης

(αναδημοσίευση από το blog: eistorias.wordpress.com)

Η ΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ‘’ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑ’’

ΤΗΣ ΛΕΛΑΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ 1941-1944

Χρήστος Καρδαράς

Κατά την διάρκεια της τριπλής κατοχής 1941-1944 στην Ελλάδα εκτός από τις μεγάλες αντιστασιακές οργανώσεις, όπως το ΕΑΜ- ΕΛΑΣ και τον ΕΔΕΣ, εμφανίστηκαν πολλές άλλες οργανώσεις μικρής εμβέλειας και περιορισμένης δραστηριότητας. Υπολογίζεται ότι στα μέσα του 1943 δρούσαν στις πόλεις περίπου 140 αντιστασιακές ομάδες. Μεταξύ των σημαντικότερων οργανώσεων κατασκοπείας, δολιοφθοράς και φυγαδεύσεων ήταν και η “Μπουμπουλίνα’’. Ήταν μία οργάνωση με σύστημα, στεγανότητα και περίφημα αποτελέσματα. Ήταν εθελοντική και συγκροτήθηκε ξαφνικά και χωρίς ιδιαίτερο σχεδιασμό. Κύριο γνώρισμα της ήταν ότι ψυχή και ηγέτης της ήταν μία γυναίκα, η Λέλα Καραγιάννη, η οποία προπολεμικά δεν είχε καμία ανάμειξη στην πολιτική και Κοινωνική ζωή του τόπου. Έτσι, αν εξαιρέσουμε τη μεγάλη συμμετοχή γυναικών και κοριτσιών, που χαρακτηρίζει το ΕΑΜ και ιδίως την ΕΠΟΝ, η περίπτωση της Λέλας Καραγιάννη είναι μοναδική και δεν παρατηρείται σε καμιά εξωεαμική οργάνωση.

Φωτογραφία-Ντοκουμέντο: Να σε ποιόν ανήκει το όρος Kato

(αναδημοσίευση από το blog: infognomonpolitics.blogspot.gr)

Υπο το φώς της Ημέρας, Κουρδικός Λαός και Κούρδοι Μαχητές του PKK αποχαιρετούν τους 7 νεκρούς μαχητές του PKK, οι οποίοι έχασαν την ζωή τους σε συγκρούσεις με τις τουρκικές δυνάμεις ασφαλείας απο τις 5-7 Σεμπτεμβρίου στο όρος Κάτω, που υπέρκειται της κωμόπολης Μπεϋτούσεμπαπ.

Aπονοηματοδότηση και προδοσία

(αναδημοσίευση από το blog infognomonpolitics.blogspot.gr)

τοῦ Νέστορος Νικηφορίδη

Τί εἶναι ἡ ἀπονοηματοδότηση; Ἄς δοῦμε πρῶτα μερικά στοιχεῖα ἀπό τό «ποινικό μητρώο» της:

–α)  Ἡ ἀπονοηματοδότηση συνεπάγεται πάντα την μεταβολή τοῦ κέντρου βάρους τῆς ἐξουσίας, ἤ τήν μεταβολή τοῦ κέντρου λήψεως τῶν ἀποφάσεων. Σέ αὐτό ἄλλωστε ἀποσκοπεῖ ἡ ἀπονοηματοδότηση, ὅταν γίνεται μέ πρόθεση. Διότι νοεῖται καί ἀπονοηματοδότηση λόγῳ ἁπλῆς φυσικῆς -παρά φύσιν κατά βάθος- ραθυμίας.  

Ό,τι δεν γνωρίζουμε, δεν μπορεί να μας βλάψει – πώς η ιατρική βιομηχανία παρεμποδίζει την επιστημονική έρευνα

Ο Άγγλος ψυχολόγος Ben Goldacre, στα πλαίσια του ετήσιου ιατρικού συνεδρίου TEDMED εξηγεί το πώς οι αρνητικές έρευνες για την αποτελεσματικότητα ενός φαρμακευτικού σκευάσματος δεν βρίσκουν ποτέ το φως της δημοσιότητας, καθώς τα ακαδημαϊκά περιοδικά, υπό την ισχυρή επίδραση της φαρμακευτικής βιομηχανίας και του ιατρικού κατεστημένου δημοσιεύουν επιλεκτικά τις θετικές έρευνες. Οι συνέπειες για τη δημόσια υγεία είναι ολέθριες, αφού ο θεράπων ιατρός δεν έχει στα χέρια του το σύνολο των επιστημονικών ερευνών, προκειμένου να κρίνει την προσφορότητα του φαρμάκου για την αντιμετώπιση της ασθένειας.

Από τον οικονομισμό στην αυτονομία: μια αξιακή ανάγνωση της Ελλάδας του μνημονίου

αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα eagainst.com 

«>

Πάνος Πετρίδης, Ινστιτούτο Κοινωνικής Οικολογίας της Βιέννης, via Από Κοινού

Πόλωση, τρομοκρατία και κυριαρχία του οικονομισμού  

Η συνεχής τρομοκρατία των πολιτικών και οικονομικών ελίτ και των κυρίαρχων μέσων μαζικής ενημέρωσης έχει βάλει για τα καλά την ελληνική κοινωνία σε μια περίοδο διαρκούς έκτακτης ανάγκης, με αποτέλεσμα την άκρα πόλωση και τον ακρωτηριασμό κάθε επιχειρήματος και κριτικής σκέψης. Το επίπεδο του δημόσιου διαλόγου συνοψίζεται σε αφορισμούς του τύπου «μνημόνιο ή καταστροφή» που αρχικά ασπάζονταν «εκσυγχρονιστές» πολιτικοί και δημοσιογράφοι και πλέον αναπαράγεται από καλλιτέχνες, διανοούμενους και πολλούς άλλους που μην μπορώντας να εκφέρουν αντεπιχειρήματα υιοθετούν τη κυρίαρχη διαλεκτική ως τη μόνη εναλλακτική. Η γραμμή που ακολουθούν  τόσο τα κόμματα όσο και οι πολίτες ατομικά ορίζεται από την υποστήριξη ή απόρριψη του μνημονίου, γεγονός που τείνει να επισκιάσει σχεδόν κάθε προγενέστερη ιδεολογική αναφορά.

Κώστας Δουζίνας – Ανθρωπισμός και πολιτική

Ο ανθρωπισμός εξελίσσεται σε θεμελιώδη πολιτική ιδεολογία του 21ου αιώνα. Ο ακτιβισμός για τα ανθρώπινα δικαιώματα μετατρέπεται σε αντι-πολιτική, άμυνα των «αθώων» έναντι της εξουσίας χωρίς καμία κατανόηση της λειτουργίας της εξουσίας και χωρίς το παραμικρό ενδιαφέρον για συλλογική δράση που θα μπορούσε να αλλάξει τα αίτια της φτώχειας, της αρρώστιας ή του πολέμου.

«Ευχαριστούμε που ήρθατε να υποστηρίξετε το σπουδαιότερο πράγμα στην ιστορία του κόσμου», είπε ο Κρις Μάρτιν, ο πρώτος τραγουδιστής του ποπ συγκροτήματος Coldplay, στο πλήθος, στη συναυλία Live8 στο Χάιντ Παρκ, στο Λονδίνο. «Δεν ζητάμε φιλανθρωπία, ζητάμε ειρήνη». Μ’ αυτόν τον τρόπο, ο πρώτος τραγουδιστής των U2 και συνδιοργανωτής της εκδήλωσης, ο Μπόνο, εξέφρασε το σκοπό της σειράς των συναυλιών που οργανώθηκαν με αφορμή τη συνάντηση των ηγετών της G8 στη Σκωτία. Με αλλεπάλληλες εκκλήσεις στους ηγέτες των οκτώ πλουσιότερων εθνών του κόσμου, η Live8 ζήτησε τη διαγραφή του αφρικανικού χρέους και μια σημαντική αύξηση του επιπέδου της βοήθειας. Τα ανθρώπινα δικαιώματα έπρεπε να τεθούν στο επίκεντρο της ατζέντας των ηγετών της Δύσης.

Πολιτικό κακό: από το παρελθόν στο παρόν

Του Nικόλα Σεβαστάκη, Αυγή 2.1.2011

«Έχω την αίσθηση ότι πολλά από τα δεινά της συγκυρίας που ζούμε, πολλά από τα πρακτικά και πολιτικά μας δράματα δεν είναι άσχετα με την ισχύ αυτού του παράδοξου κακού. Η συλλογική αδυναμία, η εμπειρία της impotenza συνυπάρχει με την εκτροπή της δύναμης προς το ακαταλόγιστο πεπρωμένο των νομισμάτων και των αγορών. Αυτό το πεπρωμένο δεν αφορά πλέον μια ιδιαίτερη σφαίρα ή μια περιοχή του κοινωνικού κόσμου: επιδιώκει να σφετεριστεί το νόημα του όλου κόσμου και της ζωής, το νόημα της ίδιας της οικουμενικότητας. Η οικουμενικότητα του κεφαλαίου είναι πλέον ένα πεπρωμένο αδιάφορο για τις συνέπειές του, τυφλό σε σχέση με το σκάνδαλο που φέρει στο εσωτερικό του. Αντιμετωπίζουμε το πολιτικό κακό όχι μόνο αναγνωρίζοντας το σκάνδαλο αυτό αλλά και τον κίνδυνο τον οποίο αντιπροσωπεύει η λήθη του σκανδάλου, η μετατροπή του σε κανονικότητα.»

1.

Εδώ και κάποια χρόνια επανέρχεται η συζήτηση για το κακό και τους πολιτικούς του όρους. Δεν αναφέρομαι προφανώς στις καθιερωμένες και παλαιές φιλοσοφικές και θεολογικές ή στις νεότερες ανθρωπολογικές προσεγγίσεις του κακού. Μιλώ για τη δημόσια χρήση του θέματος, για τις εντυπώσεις που δημιουργεί «αυτό που κάνει ο άνθρωπος στον άλλον άνθρωπο» κατά την έκφραση της φιλοσόφου Μυριάμ Ρεβώ ντ’ Αλόν.¹ Οι όροι της συζήτησης φαίνεται λοιπόν να παραπέμπουν σε δυο διαφορετικούς τόπους προέλευσης.